Maraton - Cyklokarpaty Reszów

Niedziela, 22 kwietnia 2012 · dodano: 23.04.2012 | Komentarze 44

Start w tym maratonie byl dla mnie sprawą honorową po tym jak ja i pozostałe 8 osób zostały wyłączone (na kilka dni przed pierwszym startem) z RKK OPTeam oficjalnie z powodu braku pieniędzy po wycofaniu się jednego z bocznych sponsorów.
Na ostatnim treningu przed maratonem nie czułem się jeszcze dobrze po chorobie ale liczyłem że dwa dni odpoczynku zmieni sytuacji i zmieniło.
Przed startem już na rozgrzewce czuje że jest dobrze. Ustawiam się na starcie i jedziemy. Staram się trzymać jak najbardziej z przodu jednocześnie nie wywołując i unikając kontaktu z innymi. Powoli zbliżamy się do startu ostrego na ulicy Rodzinnej. Wiem że tam na podjeździe muszę dać z siebie wszystko. Niestety na zakręcie w Rodziunną przewraca się przedemną zawodnik i zaczepiam o jego rower kołem tracąc w tym kluczowym momencie kilka sekund. Jakoś się oswobodziłem i zaczynam nadrabiać. Na podjeździe kręcę na maksa trzymając tętno w okolicy 180, czyli na prawdę sporo jak na mnie. Wyprzedzam kilka osób, ale na techniczny odcinek wjeżdżam niestety za Damianem Wojtowiczem, który kawałek dalej sie zatrzymuje blokując przejazd, wyprzedzam i jadę dalej. Na podjeździe po krótkim technicznym zjeździe sporo osób blokuje przejazd wiec musze zejść a gość który mnie przyblokował rozdziera mi spodenki zahaczając klamrą od buta schodząc z roweru. Jadę dalej zyskując kolejne pozycje za strumykiem podprowadzam cały fragment aż do drogi zakładając jednocześnie łańcuch. Na drodze w stronę przekaźnika trochę straciłem mozolnie kręcąc po trawiastej drodze, przed zjazdem przyśpieszam i lecę do asfaltu tam niestety nie ma komu siąść na koło. Dojeżdżam do kolejnego odcinka terenowego tam dochodzę stawkę i znowu zator dalej podjazd, na którym zahacza mnie inny zawodnik i w rezultacie obaj musimy się zatrzymać. Zjazd zakończony technicznym odcinkiem - ludzie na szczęście zrobili miejsce. Za strumykiem podjazd ale i tak na końcu muszę się zatrzymać bo mnie przyblokowali. Zjazd, przejazd przez strumyk i podejście łąką. Dalej podjazd szutrem do asfaltu, wyjeżdżam jako pierwszy z grupki i znowu muszę jechać sam praktycznie aż do szutrowego podjazdu w stronę Borówek. Wcześniej mijam sporo osób z dystansu hobby, które posłusznie usuwają się z drogi. Podjazd z Chmielnika trochę sobie popuszczam ale staram się nie schodzić z tetna 170, dochodzi mnie grupka z Wiktorem Łyszczarzem na czele, czując oddech na plecach zaczynam szybciej jechać. Na szczycie dochodzę Damiana Wojtowicza, ale na zjeździe w pewnym momencie mi znika przy wyjeździe z lasu widzę że jedzie drogą na skraju lasu więc musiał zjechać z trasy omijając techniczny odcinek przez las. Wcześniej miałem mu powiedzieć, gdy go dogonię - no Damian tutaj już nic nie oszukasz, ale okazało się że oszukał. Zaczynam podjazd na Borówki i do mojego głównego konkurenta na tych zawodach brakuje mi z 15-20m niestety czuje że coś jest nie tak po chwili okazuje się że tracę powietrze z tylnej opony na kolejnym zakręcie już zawija mi oponę więc tylko zdarzyłem zjechać do strażaków asfaltem i to był koniec. Zatrzymuje się po czym jeden ze strażaków zauważa pinezkę w oponie. Niesamowicie się wkurwiłem sypiąc przekleństwami bez ogródek. Jakoś nie widziałem innego wytłumaczenia niż takie że ktoś celowo rzucił tą pinezkę bo skąd mogła się wziąć na trasie maratonu ale jednocześnie musiałem mieć pecha że w nią wjechałem. Na następny raz musze zalać opony mleczkiem.
Nie miałem pompki bo pożyczyłem ją ostatnio na objeżdzie trasy Łukaszowi Olejarzoiw, dętki też nie miałem więc musiałem czekać aż któś pożyczy. Po jakimś czasie i przewinięciu się kilkunastu zawodników ktoś pożyczył pompkę następna osoba dętkę więc po chwili rower był gotowy ale w sumie zeszło z 10-15min. Zjazd - dojeżdżam do przekaźnika i wpadam na jakieś większe kamienie dobijając do obręczy. Pożyczam kolejną dętkę i zmieniam tym razem pompując więcej powietrza. Ruszam dalej ale jestem już totalnie wybity z rytmu i nie jestem w stanie jechać tak efektywnie jak wcześniej. Kawałek dalej doganiam Pawła później wyprzedzam każdego napotkanego zawodnika aż do mety. Na serpentynie doganiam włochatego. Wcześniej miałem jeszcze problem z skurczami wyprzedzając po krzakach na podjeździe w Słocinie ale jakoś przetrzymałem kręcąc jedną nogą.

Na koniec muszę pochwalić Tomka za to że dzielnie kibicował i robił zdjęcia:) Dziękuje też osobą które okazały się pomocne.

A podsumowując mój osobisty występ to jestem bardzo zadowolony. Przed kapciem dawałem z siebie wszystko i czułem się dobrze. Odczułem że noga dobrze kręci ale na pewno bedzie jeszcze lepiej. Do zobaczenie w sobotę w Przemyślu.